Мемлекет басшысының бастамасымен алғаш рет орман шаруашылығы мен жануарлар әлемін қорғау саласындағы «Елім-ай» республикалық сыйлығы белгіленіп, оған үміткерлер 16 аталым бойынша таңдалды. Соның ішінде «Ең үздік қорық» аталымын «Барсакелмес» мемлекеттік табиғи қорығы жеңіп алды. Бұл айтулы марапат жеңімпаздарға елордада тапсырылды. Сол кезде аталған қорыққа он жылдан бері басшылық жасап келе жатқан Зәуреш ӘЛІМБЕТОВАМЕН жүздесіп, қорықтың тарихы мен қазіргі жағдайы жайында әңгімелескен едік.![]()
ЭКСПЕДИЦИЯ ҚҰРАМЫНДА ТАРАС ШЕВЧЕНКО БОЛДЫ
– Зәуреш Жансұлтанқызы, «Барсакелмес» деген атаудың өзі адамға тосын естіледі, жалпы осы аралдың тарихы, алғашқы зерттеу жұмыстары қай кезде басталды,сөзімізді содан өрбітсек?
– Барсакелмес – Арал теңізінің солтүстік бөлігінде орналасқан түбектің атауы. Аралдың айбыны асып, айдыны тасыған кезінде теңіздің ортасындағы осы аралға адам аяғы онша жете қоймаған. Бұл атау туралы ел ішінде түрлі аңыз да көп. Барсакелместі географиялық картаға алғаш рет 1831 жылы ғалым А.Левшин түсірді. 1848 жылы Арал теңізі мен ондағы аралдарды зерттеу лейтенант Алексей Иванович Бутаковқа жүктелді. Бұл – алғашқы экспедиция құрамында ғалымдар, тіпті ақ патшаның бұғауына көнбей, айдауда жүрген украинаның ұлы ақыны Тарас Шевченко да болған. Атақты ақынның таланты мен қабілетін ерекше бағалаған экспедиция басшысы мен серіктері оны өздерімен бірге алып жүріпті. Бұл саяхат ұлы кобзорға шалқар шабыт сыйлап, теңіздің буырқанған толқындары мен өңірдің көркем бейнесін қылқаламымен ақ параққа бейнелеген. Аралда бертінге дейін ақын еккен ағаш өсіп тұрды, оны білетіндер күтіп, баптап жүретін. Өкінішке қарай, бір жылдары даладағы қамысқа өрт тигенде ақынның ағашы жанып кетті.
Жалпы Ресей патшасы Арал теңізі мен ондағы мол балық қорына үлкен қызығушылық танытқан. Енді Арал – Орта Азиядағы біраз елмен түйісіп жатқан, табиғи ресурстарға бай, әлемдегі төртінші көл саналды. Сондықтан да алыстағы патшаның көз құрты теңіздің тайдай тулаған балығы мен құмында жортқан аңына ғана емес, сыңсып өскен сексеуіл орманына да түсті. Зулаған самолет пен машинасы жоқ заманда жүйрік әрі ыңғайлы көлік саналған тепловоз бен паровозға сексеуіл секілді қызуы мол отынды пайдалануды ойлады.
– Алғашқы экспедицияда болған ғалымдар қандай зерттеу жүргізді, соны айтасыз ба?
– Экспедиция құрамы Арал аймағында екі жыл қыстап, теңіздегі барлық аралдарды аралап, оның пішіні мен көлемін анықтап, рельефіне, топырағына және жануарлар әлемі мен өсімдіктер дүниесіне сипаттама жазады. Осы құрамда болған географ А.Макшеев пен топограф А.Акишев аралдың топографиялық сызбасын жасап, табиғатын зерттейді. Бір деректерде Тарас Шевченко ландшафттық суреттемелерін салған деп айтады. Алайда ол суреттер сақталмаған. Бұл зерттеулер кейінгі ғалымдарға бағыт-бағдар, темірқазық болды. Одан кейін де аралға басқа да ғалымдар ат ізін салды, мәселен, 1874 жылы Мәскеу университетінің ғалымы В.Аленицын келіп, ол теңіздің ландшафтын сипаттаумен қатар, осындағы бауырымен жорғалаушылар мен қосмекенділерді зерттеді. 1900 жылы танымал орыс географы Л.Берг, 1922 жылы ботаник И.Райкова да зерттеу жүргізген. Бұлар аралдан өсімдіктер үлгісін жинап, оны Санкт-Петербург пен Ташкенттің ірі гербарийлік орталықтарға тапсырды деген дерек бар. Барсакелмес аралында бір ғасырдан кейін алғашқы экспедиция басшысы Алексей Бутаковка ескерткіш қойылды.
– Енді табиғи қорықтағы жануарлар мен өсімдіктерге тоқталсаңыз?
– 1929 жылы Барсакелмес аралы алғаш қорғалым ретінде құрылып, 1939 жылы 10 желтоқсанда өкіметтің қаулысымен мемлекеттік қорыққа айналып, ерекше қорғалатын табиғи аумақ дәрежесіне ие болды. Сол жылдары қорықтың жалпы көлемі 16795 шақырымды қамтыған. Былтыр табиғи қорықтың құрылғанына 80 жыл толды. Былайша айтқанда, бір ғасырға жуық уақыт ішінде қорық түрлі кезеңді бастан кешті. Алғашқы қорғалым ретінде құрылған жылдары аралдағы киіктердің санын көбейту үшін біраз ақбөкендер әкелінді. Олар жақсы өсім беріп, киіктер саны үш мыңға жетті. Осы жылдары «Союзпушнина» деген аңшылық шаруашылығы ұйымдастырылып, оның қорықтағы жануарлар мен құстардың өсуіне әсері мол болды. Балпақ, қарақұйрық, ор қоян, сұры құр, қырғауылдарды әкеліп жерсіндірді.
Шын мәнінде, қорықтағы жануарлар әлемі – өзінше жатқан ғажайып. Бізде омыртқасыз жәндіктердің 12 отрядына жататын, олардың 2000-ға жуық түрі болса, тек өрмекші тұқымдастардың 107 түрін көруге болады. Сондай-ақ бауырымен жорғалаушылардың 12 түрі, 178-ге жақын қанаттылар түрін кездестіресіз. Қосмекенділерге жататын – жасыл құрбақа мен көлбақа да мекен етеді. Арал аймағы өсімдікке де өте бай, бізде өзіміздің өңірге тән 298 өсімдік түрі өседі. Соның ішінде адыраспан, жусан, тұзды топыраққа тиімді жыңғылды ерекшелеп айтамыз. Аралда жусанның – 30, жүзгеннің – 6, жыңғылдың – 6, сексеуілдің 2-і түрі тамыр жайған.
Сонымен бірге қорықта 28 сүтқоректі жануар бар, олардың бірнеше түрі дүниежүзіндегі «Қызыл кітапқа» енгізілген. Олардың біріншісі – құлан да, екіншісі – қарақұйрық. Ал құстардың 178 түрі мекендейді, оның 27 түрі Қазақстанның «Қызыл кітабына» кірген. Бұдан бөлек, 12 бауырымен жорғалаушы мен 2 қосмекенді тіршілік етеді. Қысқасы, біздің табиғи қорық осындай құны бағалы құндылықтарымен бай.
ЕЛБАСЫНЫҢ ҚОЛДАУЫ ҚОРЫҚҚА СЕРПІН БЕРДІ
– Жер бетінен бір теңіздің жойылып кетуі деген адамзат үшін үлкен қасірет. Осындай күрделі кезеңде қорықтың жағдайы қалай болды, мамандар не істеді?
– Арал теңізі тартылған тұста Барсакелмес аралының берекесі кеткені шындық. Оған тоқсаныншы жылдардағы қиындықтар қосылды. Бұрын теңіздің ортасындағы аралға самолет ұшатын, ол экономикалық жағдайға байланысты тоқтап қалды. Мұндай көңіл жабырқатар көріністер өмір бойы жан дүниесі табиғатпен егіз болып кеткен қорық қызметкерлеріне ауыр тиді.
Барсакелместі бір көрген адам оған жіпсіз байланады. Белгілі биолог ғалым Мұса Смайылов деген ағамыз: «Қазақстанның көп жерінде болдым, бірақ мен үшін ең ыстық мекен – Барсакелмес қорығы» деп айтқаны бар. «Барсакелмес» – табиғаттың ерекше байлығы, оны көзбен көру үшін оған бару керек.
– Қиындықтан қалай шықтыңыздар?
– Бұл біз үшін сынақ болды деуге болады, сонда да ертеңге деген сенімнен, жақсы күндерден үмітімізді үзбедік. Қалай да табиғи қорықты сақтап қалу үшін бар мүмкіндікті пайдалануға тырыстық. Ғалымдар мен мамандар тиісті орындарға Барсакелмес аралының айрықша табиғаты мен құндылығын, онда дүниежүзілік «Қызыл кітапқа» енген құландар мен қарақұйрықтар, қаншама өсімдіктер, еліміздегі сирек кездесетін сексеуіл орманы бар екендігін дәлелдеуге күш салдық. Ақыры ол үмітіміз ақталды. 2005 жылы Елбасы Нұрсұлтан Назарбаев Қызылордаға келген сапарында Арал өңіріне арнайы ат басын бұрып, мемлекеттік табиғи қорық жұмысымен кеңірек танысып, ондағы жануарлар мен өсімдіктер дүниесіне қызығушылығын білдіреді. Елбасының бұл сапарынан кейін Сырдария өзені арнасын реттеу және Арал теңізінің солтүстік бөлігін сақтап қалу жөнінде ауқымды жоба қолға алынды. Көп ұзамай Көкарал бөгеті қалпына келтірілді. Осы толайым игілікті істер Барсакелмеске тың тыныс әкеліп, сол жылы Үкімет қаулысымен қорыққа 2-ші негізгі кластерлік уческе қосылып, оның аумағы 16795 гектардан 160826 гектар ұлғайып, он есеге көбейді.
– Сіз қорықты он жылдан бері басқарып келесіз, осы аралықта қандай жұмыстар атқарылды?
– Халқымыз «Су – тіршілік көзі» деп асылық айтпаған, Кіші теңіздің арнасы қайта толуы, Барсакелместің ғана емес, Арал ауданының экономикалық-әлеуметтік жағдайына жаңаша серпін беріп, халықтың тұрмысы жақсара бастады.
Бүгінгі күні біздің алдымызда үш міндет тұр, олар: бірінші – табиғатты, ондағы барлық жануарлар мен өсімдіктерді, құстарды сақтау, екінші – ғылыми-зерттеу жұмыстары, үшіншісі – аралдың экологиясын жақсарту мен экотуризмді дамыту. Қазір осы тарапта біраз жұмыстарды атқарып жатырмыз. Ең алдымен ғылымға мән беріп, ғалымдардың қорықты зерттеген ғылыми жұмыстарының басын қосып, екі топтама зерттеу еңбекті жарыққа шығардық. Одан кейін аймақ экологиясына арнап, халықаралық ғылыми конференция ұйымдастырып, оған Америка, Жапония, Ресейден белгілі ғалымдарды шақырдық. Сол жиында ғалымдар «Барсакелмес» мемлекеттік табиғи қорығы «ЮНЕСКО-ның биосфералық резерваты болуы қажет» деген ұсыныс айтылды. Бұл ұсыныс іске асып, көп ұзамай 2016 жылы Барсакелмес ЮНЕСКО биосфералық резерваттарының әлемдік жүйесіне енді.
Теңіздің арнасына тіршілік көзі келгеннен кейін өңірге халықаралық маңызы бар құстар ұшып келе бастады. Қазақстан Рамсар конвенциясына қол қойғандықтан ол құстарды қорғау мен сақтауға міндетті. Өйткені Барсакелмес биосфералық қорығы Арал теңізінің бассейнінде орналасқан. Сондықтан теңіз аумағындағы шөлді батпақ жүйелері мен жыл құстарының миграциялық бағыттарын сақтап қалу үшін маңызды аймақ саналды. Бұл ерекше статусты алуға халықаралық ұйымдармен бірге ҚР Экология, геология және табиғи ресурстар министрлігінің Орман шаруашылығы және жануарлар дүниесі комитеті мен Халықаралық Аралды құтқару қорының қосқан үлесі зор болды. Осы ретте айта кетейін, 1993 жылы Орталық Азия елдерінің басшылары Қызылорда қаласында бас қосып, сонда Халықаралық Аралды құтқару қоры құрылды. Қазір біз қандай жұмысты қолға алсақ та оны осы қормен бірлесіп атқарамыз.
АШЫҚ АСПАН АСТЫНДАҒЫ ЗЕРТХАНА
– Биыл табиғи қорық аумағына тағы бір учаске қосылыпты деп естідік…
– Иә, жазда Қазақстан Үкіметі қаулысымен Сырдария өзенінің Солтүстік Кіші Арал теңізіне құяр сағасындағы «Дельта» учаскесі табиғи қорық аумағына қосылды. Кіші Арал теңізі қалпына келгеннен бері дәстүрлі балық шаруашылығы қайта дамыды. Көбінесе балық осы аумақта ауланады.
Үкімет 2017 жылы Табиғи экожүйелердi сақтау және қалпына келтiру мақсатында «Жасыл даму» бағдарламасына сәйкес аталған жерді қорғалатын аумақ құрамына қосу туралы шешім қабылдады. Алғашқы жоспар бойынша 7600 гектар жер кіруі тиіс еді. Дегенмен халық пікірлерін ескеріп, 20 тамызда тек балық уылдырық шашатын, құстар қонатын 2300 гектар жер біздің қорыққа кірді. Бұл жерлер жоғарыда аталғандай, халықаралық Рамсар конвенциясы тізіміне енген сулы-батпақты жерлердің құрамына кіреді.
– Аралға шетелдік ғалымдардың қызығушылығы бар екендігін байқаймыз, олармен байланыстарыңыз бар ма?
– Жалпы шетелдік ғалымдардың Аралға деген қызығушылығы жоғары деп айтуға болады. Өйткені жер бетінде Арал секілді суы тартылып, табаны тақырға айналған теңіз жоқтың қасы. Сондықтан да шетелдік ғалымдар мұндай өңірге келіп, зерттеу жұмыстарын жүргізуді жақсы көреді. Бейнелеп айтқанда, теңіздің тартылған табаны – ғалымдар үшін ашық аспан астындағы ғылыми лаборатория. Тоқсаныншы жылдардағы қиыншылық уақытында бізге АҚШ-тан, Германиядан ғалымдар келіп, теңіздің тұзы ұшып жатқан топырағы мен өсімдіктерге зерттеу жүргізіп, ол еңбектерін әлемдік деңгейде жариялап жүрді. Бірақ біз бұған қарсы емеспіз, дегенмен оның бәрі бір жүйемен жасалу керек. Мысалы, біз бір елге барып, ондай зерттеуді жүргізе алмаймыз. Сондықтан елімізде Арал теңізінің табиғаты мен экологиясын, Барсакелмес аралын тиянақты зерттейтін ғылыми орталық құрылса деп ойлаймыз. Сонда шетелдік ғалымдар өз бетімен келіп зерттеу жүргізбей, сол орталықпен бірлесіп жұмыс істегенде, оның тиімділігі артады.
– Қазір елімізде экологиялық туризмге ерекше мән беріліп отыр, бұл бағытта қандай жобалар қолға алынды?
– Қазақтың кең-байтақ жері өте бай, онда табиғаты әсем, таулы да, нулы аймақтар көп кездеседі. Алайда жер жүзінде жеті миллиард халық бар десек, соның ішінде арнайы Арал теңізін көргісі келетін туристер де жетерлік. Бірақ бізде оларды қарсы алып, жақсылап күтіп алатын инфрақұрылым жоқ. Әрине, олар бізден бес жұлдызды қонақ үй сұрамайды, дегенмен күні бойы теңіздің табанында құмға көміліп, шаң жұтып, шаршап келгенде қарапайым ғана жуынатын орын мен талапқа сай асханасы болуы керек. Сосын қонақтарға толық мәнді ақпарат беретін визит орталығы қажет. Шет мемлекеттерге барғанда осындай визит орталығын көріп жүрміз, одан туристер ақпарат қана алып қоймайды, сонымен бірге естелік ретінде сувенирлерді алып жатады. Біз осыны біліп тұрсақ та, қаржының тапшылығынан іске асыра алмай отырмыз. Әйтпесе, шетелдіктердің Арал теңізі мен Барсакелместі көруге ынталары күшті. Сонда да қарап отырған жоқпыз, «Құландар ізімен» деп аталатын экскурсиялық маршрутты дамытуды қолға алдық. Онда қонақтар «Қызыл кітапқа» кірген құландар мен қарақұйрықтарды көре алады. Сонымен бірге теңіз табанынан табылған Кердері-1, Кердері-2 қалашықтарын тамашалайды. Халықаралық «Аралды құтқару» қорымен бірлесіп, Қамбаш көлінен маңайынан «Арал» деген ғылыми экологиялық орталық аштық. Болашақта туристердің бағыт-бағдарын осы орталық арқылы шешеміз деп отырмыз. Қазір «Халықаралық Аралды құтқару» қорымен, ЮНЕСКО-мен бірлесіп инфрақұрылымды жетілдіру туралы жұмыстарды бастадық.
«ВОЗРОЖДЕНИЕДЕ» МӘСКЕУЛІК ҒАЛЫМДАР ЖҰМЫС ІСТЕДІ
– Бірде ғаламтордан Өзбекстанға қарасты Арал теңізінің құрғап қалған табанында қаусап тұрған кемелерді көрдім, біз де осындай «тірі» жәдігерлер сақталған ба?
– Бір жылы Өзбекстан мемлекеті Арал теңізінің экологиясына байланысты дүниежүзінен ғалымдарды шақырып, симпозиум өткізді. Сонда келген қонақтарды Мойнаққа апарып, теңіз табанында тұрған бес үлкен кемені көрсетті. Бізде бұдан да саны көп, алып кемелер болды. Бірақ қиыншылық жылдары, бір жағынан, сол кездегі Арал ауданы басшыларының мән бермеуінен, немқұрайлығы деп те айтуға болады, сол кемелердің темірлерін адамдар бөліп-бөліп кесіп әкеткен. Біз оны ұстап қалуға үлгере алмадық. Әрине, осы қылығымыз үшін ұяламыз. Өзбекстан оларды сақтап қалыпты. Мұның бәрі туристердің қызығушылығын туғызатыны анық. Жақында Халықаралық «Аралды құтқару қорының» басшысы Болат Бекнияз мырзамен бірге «Возрождение» аралына барғанда сол жерде 16 кеме тұр екен. Енді біз соны сақтап қалып, туризм кластері ретінде дамытсақ дейміз.
– «Возрождение» аралы туралы айтып қалдыңыз, осыған тоқталып өтесіз бе?
– Арал теңізінің аумағында мыңдаған шағын аралдар болды, соның ішінде он екі үлкен арал бар. Соның бірі – теңіздің батыс бөлігінде орналасқан, «Возрождение» аралы. Оны алғаш зерттеуші Алексей Бутаков сипаттап жазған. Кеңес өкіметі заманында бұл жерде мемлекеттік құпия ретінде орналасқан бактериялық қаруға жасырын сынақ жүргізетін лаборатория болған. 1972 жылы дүниежүзінде бактериологиялық қаруды қолданбауға халықаралық шешім қабылданса да, оны Кеңес өкіметі жабық жүргізді. Оны ешкім білмеді. Бұл аумаққа сол кезде Қазақстанның басшылары да кіре алмаған. Естуімше, онда Мәскеуден келген екі мыңнан астам ғылыми қызметкер жұмыс істеген, олардың арасында қазақстандық ғалымдар болды деген дерек жоқ.
– Халықаралық жобаларға қатысып, грантқа қол жеткізіпсіздер, соның шеңберінде қандай іс-шаралар жүзеге асты?
– Әрине, біз бірнеше халықаралық гранттарға қатысып, бағымызды сынап көрдік. Соның ішінде Қазақстандағы Жапон елшілігі мен бірлесіп жұмыс істеуге ынталы болдық. Өйткені олардың жобалары біздің көңілімізден шықты. Бірде жапондық ғалымдарға: «Сіздердің Аралға деген қызығушылықтарыңыз неден туды?» деп сұрағанымда, олар: «Адамзат өз табиғатына осылай салғырт қарап, жер бетінен теңіздің жоғалып кетуі – үлкен өкініш. Мұндай жағдай біздің де басымызға келуі мүмкін, сондықтан халқымызды осындай қателік жібермеуге үйретеміз» деп айтқаны бар. Жапония тарапынан ұсынылған «Шөптер тамыры» бағдарламасына қатыстық. Бұл бағдарламаның талабы өте қатал, сондықтан бірінші жылы одан өте алмай, екінші жылы жобамыздың жолы болып, сексен мың доллар жеңіп алдық. Бұдан бұрын Арал ауданының шеткі жағынан табиғи қорық қызметкерлеріне арнап кеңсе салғанбыз. Соның жанында бұрын құм карьері болды да, үнемі іргемізден құм мен шаң борайтын. Содан құтылу үшін кеңсе аумағындағы саябаққа жергілікті талдар мен жеміс ағаштарын отырғыздық. Оған жоба аясында сатып алынған тамшылатып суару технологиясын енгіздік. Нәтижесінде бір жыл ішінде жеміс ағаштары өнім берді. Сонымен қатар табиғи қорыққа күн, жел энергиясы орнатылды. Қысқасы, атқарған жұмыс та, іске асырамыз дейтін жобамыз да жетеді. Бастысы, еліміз аман, жұртымыз тыныш болып, «Барсакелмес» мемлекеттік табиғи қорығы көркейе берсін дейміз!
– Әсерлі әңгімеңізге рақмет!